Blues & Rock met Cock

Bij Blues & Rock met Cock hoor je elke donderdagavond de lekkerste blues, bluesrock, rock, rock ballads en andere daarbinnen passende muziek. Er zijn veel live opnames en er is wekelijks een mini special. Ook hoor je het verhaal achter de muziek. Kortom, elke week twee uur om van te genieten. Wil je reageren op het programma of een verzoekje aanvragen, doe dat dan via bluesenrock@omroepdelft.nl. ......................................................................................................................................... Speellijst 7 november . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Eerste uur : 1 - Andreas Diehlmann Band - Whiskey And Women // 2 - Brave Rival - On The Table and Heart Attack // 3 - Brave Rival - Tennessee Whiskey // 4 - Elmore James - Dust My Broom // 5 - Fleetwood Mac - Dust My Broom - Please Find My Baby // 6 - Joanne Shaw Taylor - I've Been Loving You Too Long // 7 - Joanne Shaw Taylor ft. Joe Bonamassa Summertime // 8 - Sue Foley - Say It's Not So // ............................................................................................................................................ Tweede uur: 1 - Roxeanne Hazes - Wicked Game // 2 - Lucinda Williams - Changed the Locks // 3 - Lucinda Williams - Fruits Of My Labor // 4 - Lucinda Williams - What If // 5 - Lucinda Williams - Magnolia // 6 - Lucinda Williams - While My Guitar Gently Weeps // 7 - Judith Hill - Black Widow - // 8 - Epica - The Ghost In Me (Danse Macabre) // 9 - Connolly Hayes - Midnight in Harlem // ..................................................................................................................................................... Dit keer in de Live Mini Special: Lucinda Williams. Het is wellicht even schrikken voor de bezoekers die Lucinda Williams jaren geleden eens zagen optreden en de ontwikkelingen in haar leven sindsdien niet gevolgd hebben. Met kleine pasjes beweegt de zangeres zich naar het midden van het podium, met een begeleider aan haar zijde. In een uitverkocht Paradiso is haar breekbaarheid zowel zichtbaar als hoorbaar. Toch blijkt vooral in het laatste deel van de set dat er wel degelijk nog een krachtige performer schuilt in de vrouw wier muziek ooit te rock voor country en te country voor rock geacht werd. De broze indruk die Lucinda Williams vanavond op het podium maakt, staat in groot contrast met de laatste keer dat ik haar zag optreden toen ze niet alleen zelfstandig kon lopen, maar ook nog gewapend was met een gitaar en moeiteloos de hogere noten van bijvoorbeeld Car Wheels On A Gravel Road haalde. Maar nadat Williams in 2020 een beroerte kreeg, moest ze opnieuw leren lopen en gitaarspelen. Het recente materiaal past prima bij het huidige vocale bereik van Williams. Sommige andere songs op de setlist hoeft ze niet meer uitgebreid van commentaar te voorzien. Dat deed ze immers al in haar meeslepende en knap geschreven autobiografie Don't Tell Anybody The Secrets I Told You, die van haar is verschenen. Williams kan leunen op een uitstekende band, waarvan bassist David Sutton en multi- instrumentalist Doug Pettibone haar hier en daar ook vocale ondersteuning bieden. Zo mis je zelfs de achtergrondzang van Bruce Springsteen en Patti Scialfa in de studioversie van Rock N Roll Heart nauwelijks. Pettibone voorziet meerdere nummers van goddelijke pedal- steelklanken en verzorgt de harmonicapartijen. De gitaarlicks van hem en collega Marc Ford (ex-The Black Crowes) zijn de ideale aanvulling op Williams' bijtende zang in steviger materiaal. Critici wisten misschien nooit in welke categorie ze Lucinda Williams moesten plaatsen, rock of country, maar op basis van deze show zou daar in ieder geval geen twijfel over moeten bestaan. Het T-shirt dat ze draagt geeft immers het antwoord al: 'file under rock'.