Antoinet Bouman over haar poëziedebuut: ‘Tussen de sterren en de maan’
Onlangs verscheen de poëziebundel ‘Tussen de sterren en de maan’, het debuut van de 23-jarige Delftse Antoinet Bouman. In deze bundel geeft Bouman een intieme kijk op het opgroeien van tiener tot jongvolwassen vrouw. Haar gedichten raken thema’s als angst, verlies en verliefdheid, die ze op persoonlijke en herkenbare wijze verwoordt. Bouman, opgegroeid in Delft en afgestudeerd in Creative Business, sprak in een recent interview bij Omroep Delft over haar inspiratiebronnen, schrijfproces en de weg naar publicatie.
Bouman begon met schrijven na een schoolopdracht in 2019, waarna ze haar passie voor poëzie verder ontwikkelde. Ze zegt dat schrijven voor haar een manier is geworden om gevoelens vast te leggen en ervaringen te verwerken. “Mijn gedichten zijn persoonlijk, maar ik schrijf ze zo op dat iedereen zich erin kan herkennen,” vertelt ze. Het is een mix van eigen ervaringen en verhalen die ze om zich heen hoort. “De gedichten zijn nooit volledig autobiografisch, maar ze reflecteren wel mijn gedachten en emoties,” legt Bouman uit.
Het begint met een losse zin
Bouman heeft een bijzonder schrijfproces. Vaak begint het met een zin die in haar hoofd opkomt als ze ’s avonds in bed ligt. “Ik noteer dan de zin in mijn notitieboekje naast mijn bed. Dan volgen er soms meer zinnen, en uiteindelijk vormt dat een gedicht.” Deze eerste versies worden na een tijdje uitgewerkt en verfijnd op de laptop, maar ze merkt op dat haar gedichten meestal al voor 90 procent af zijn zodra zij ze voor het eerst opschrijft. Bouman voegt daar aan toe dat het creatieve proces niet altijd een kwestie van directe inspiratie is; soms vergt het afstand en tijd voordat ze over bepaalde emoties kan schrijven.
Persoonlijke karakter voelt versterkend
Bouman begon poëzie te waarderen nadat ze zelf gedichten was gaan schrijven. Na de middelbare school had ze minder tijd om te lezen en te schrijven, maar haar interesse in poëzie werd opnieuw aangewakkerd toen ze de bundel ‘Nachtvlinder’ van Teske de Schepper las. De coronapandemie bracht vervolgens de ruimte om het schrijven weer op te pakken. Ze beschrijft deze periode als een bron van inspiratie waarin ze thuis zat en reflecteerde op haar gevoelens en gedachten.
Het publiceren van haar bundel was een spannende stap voor Bouman. Het uitbrengen van zo’n persoonlijke collectie vraagt moed, geeft ze toe, maar de positieve reacties die ze ontvangt, geven haar zelfvertrouwen. Haar moeder, die een vroege versie van de bundel las, herkende sommige gedichten als beschrijvingen van situaties die Bouman zelf had meegemaakt. Toch is ze niet nerveus over wat anderen van haar gedichten zullen denken; het persoonlijke karakter van haar werk voelt juist versterkend.
Waardevolle manier om gevoelens te verwerken
Bouman moedigt anderen aan om hun gedachten op papier te zetten, of dat nu in de vorm van een gedicht of dagboek is. Ze ziet het als een waardevolle manier om gevoelens te verwerken, iets wat haar zelf ook helpt. “Als je iets opschrijft, blijft het niet in je hoofd rondspoken,” vertelt ze. Toch schrijft ze niet altijd direct over haar emoties: soms kan ze pas over een gebeurtenis schrijven als er tijd overheen is gegaan. “Soms ben ik boos over iets en moet ik wel meteen schrijven, maar vaak heeft het tijd nodig om te rijpen,” legt ze uit.
Trots
Over de betekenis van haar bundel zegt Bouman dat deze vooral de worstelingen van volwassen worden verkent. De bundel, oorspronkelijk getiteld 'Sterren', kreeg uiteindelijk de naam 'Tussen de sterren en de maan', omdat het volgens haar de ruimte weerspiegelt die zij in haar gedachten verkent. Bouman blijft af en toe schrijven, maar haar focus ligt niet meer uitsluitend op gedichten. De bundel in haar handen hebben, geeft haar een trots gevoel. “In april begon het proces en eind oktober had ik mijn eigen bundel in handen. Dat was een spannende tijd,” zegt ze glimlachend.
Met ‘Tussen de sterren en de maan’ heeft Antoinet Bouman een dromerige en emotioneel geladen bundel afgeleverd die de lezer uitnodigt om stil te staan bij de complexiteit van gevoelens in de overgang naar volwassenheid.
Bouman begon met schrijven na een schoolopdracht in 2019, waarna ze haar passie voor poëzie verder ontwikkelde. Ze zegt dat schrijven voor haar een manier is geworden om gevoelens vast te leggen en ervaringen te verwerken. “Mijn gedichten zijn persoonlijk, maar ik schrijf ze zo op dat iedereen zich erin kan herkennen,” vertelt ze. Het is een mix van eigen ervaringen en verhalen die ze om zich heen hoort. “De gedichten zijn nooit volledig autobiografisch, maar ze reflecteren wel mijn gedachten en emoties,” legt Bouman uit.
Het begint met een losse zin
Bouman heeft een bijzonder schrijfproces. Vaak begint het met een zin die in haar hoofd opkomt als ze ’s avonds in bed ligt. “Ik noteer dan de zin in mijn notitieboekje naast mijn bed. Dan volgen er soms meer zinnen, en uiteindelijk vormt dat een gedicht.” Deze eerste versies worden na een tijdje uitgewerkt en verfijnd op de laptop, maar ze merkt op dat haar gedichten meestal al voor 90 procent af zijn zodra zij ze voor het eerst opschrijft. Bouman voegt daar aan toe dat het creatieve proces niet altijd een kwestie van directe inspiratie is; soms vergt het afstand en tijd voordat ze over bepaalde emoties kan schrijven.
Persoonlijke karakter voelt versterkend
Bouman begon poëzie te waarderen nadat ze zelf gedichten was gaan schrijven. Na de middelbare school had ze minder tijd om te lezen en te schrijven, maar haar interesse in poëzie werd opnieuw aangewakkerd toen ze de bundel ‘Nachtvlinder’ van Teske de Schepper las. De coronapandemie bracht vervolgens de ruimte om het schrijven weer op te pakken. Ze beschrijft deze periode als een bron van inspiratie waarin ze thuis zat en reflecteerde op haar gevoelens en gedachten.
Het publiceren van haar bundel was een spannende stap voor Bouman. Het uitbrengen van zo’n persoonlijke collectie vraagt moed, geeft ze toe, maar de positieve reacties die ze ontvangt, geven haar zelfvertrouwen. Haar moeder, die een vroege versie van de bundel las, herkende sommige gedichten als beschrijvingen van situaties die Bouman zelf had meegemaakt. Toch is ze niet nerveus over wat anderen van haar gedichten zullen denken; het persoonlijke karakter van haar werk voelt juist versterkend.
Waardevolle manier om gevoelens te verwerken
Bouman moedigt anderen aan om hun gedachten op papier te zetten, of dat nu in de vorm van een gedicht of dagboek is. Ze ziet het als een waardevolle manier om gevoelens te verwerken, iets wat haar zelf ook helpt. “Als je iets opschrijft, blijft het niet in je hoofd rondspoken,” vertelt ze. Toch schrijft ze niet altijd direct over haar emoties: soms kan ze pas over een gebeurtenis schrijven als er tijd overheen is gegaan. “Soms ben ik boos over iets en moet ik wel meteen schrijven, maar vaak heeft het tijd nodig om te rijpen,” legt ze uit.
Trots
Over de betekenis van haar bundel zegt Bouman dat deze vooral de worstelingen van volwassen worden verkent. De bundel, oorspronkelijk getiteld 'Sterren', kreeg uiteindelijk de naam 'Tussen de sterren en de maan', omdat het volgens haar de ruimte weerspiegelt die zij in haar gedachten verkent. Bouman blijft af en toe schrijven, maar haar focus ligt niet meer uitsluitend op gedichten. De bundel in haar handen hebben, geeft haar een trots gevoel. “In april begon het proces en eind oktober had ik mijn eigen bundel in handen. Dat was een spannende tijd,” zegt ze glimlachend.
Met ‘Tussen de sterren en de maan’ heeft Antoinet Bouman een dromerige en emotioneel geladen bundel afgeleverd die de lezer uitnodigt om stil te staan bij de complexiteit van gevoelens in de overgang naar volwassenheid.
