De politieke avond: van gebroken harten tot verzoening
Als je door je oogharen heen kijkt, dan is een politiek debat geen saaie bende. Het is even wennen, het schijnbaar oneindige geharrewar over moties, amendementen en interrupties. Maar als je bereid bent voorbij te gaan aan het stoffige jargon en de stijve vorm van het debat, ontvouwt er zich toch echt een mooi verhaal — een verhaal over mensen die soms boos zijn, soms bedroefd, en af en toe toch ook eens blij.
Het is donderdagavond, bijna acht uur. De mensen druppelen binnen in de raadzaal. Niet alleen de immer kritische leden van de gemeenteraad, er is ook publiek aanwezig. Dat is niet gek, het woord ‘publiek’. Een vergadering van de gemeenteraad is in feite natuurlijk ook gewoon een voorstelling. Er hangen geen gordijnen, maar de zetels zijn het podium van de politiek. De politici zitten klaar in de wetenschap dat er mensen zijn die verwachtingsvol kijken naar wat zij te zeggen hebben. En als ze dat nog niet wisten dan worden zij eraan herinnerd. Zo stelt een op de tribune zittende vrouw een prangende vraag aan Julian Gommers, raadslid namens studentenpartij STIP: “Denk je ook aan de oudjes, jongen?” Gommers lacht en zegt dit zeker te doen.
Gebroken harten
En dan begint de voorstelling. De eerste akte is bepaald geen publiekstrekker. De agenda wordt vastgesteld. Een nieuw lid van het ambtenarenbestand moet een belofte doen — hij legt geen eed af, dus burgemeester Van Bijsterveldt herinnert hem eraan dat hij geen vingers omhoog hoeft te steken. Dan volgt een kort debat over een motie van Volt over digitaal bestuur. Eva Brussaard stelt namens haar partij de kernvraag achter deze motie: “Gaat digitalisering een gevaar opleveren?” Dit is een angst die onder meerdere raadsleden leeft. Nadat wethouder Huijsmans de motie ontraadt, ontstaat er een bijzondere situatie. Verschillende raadsleden gaan spontaan in de rouw om een door henzelf om zeep geholpen motie. Leon Hombergen (PVDA) zegt: “Ik stem met pijn in het hart tegen.” Thierry Cüppers van STIP en Lisette de Jongh-Swemer van Hart voor Delft delen dit sentiment.
‘Als een hondje achter de projectontwikkelaar aan’
Ondanks de gebroken harten moest de vergadering wel gewoon door. Wat volgde was het deel van de avond waar het leeuwendeel van het publiek voor kwam: de bestemming van het voormalig C&A gebouw in de Paradijspoort. Er liggen plannen om dit gebouw op te hogen om zo ruimte te maken voor woningen. Omwonenden zijn er niet blij mee, omdat dit gevolgen heeft als verlies van uitzicht, zon en privacy. De aanwezigheid van enkele omwonenden mocht echter niet baten. Hart voor Delft raadslid Marcel Koelewijn diende een motie en een amendement in die beide bedoeld waren om de geplande maximale bouwhoogte van 15 meter terug te brengen tot 12 meter. Beide werden weggestemd. De meerderheid van de raad wil namelijk woningen erbij in dit gebied. Het liefst betaalbare woningen, wat makkelijker is als er ruimte is om meer woningen te bouwen.
Overigens werd wel benoemd dat er nog geen harde plannen liggen en dat de projectontwikkelaar, die aan de slag gaat op dit gebouw, heus niet verplicht is om tot die maximale hoogte te bouwen. Mick van der Steeg (PVDA) zei: “Ik hoop dat de projectontwikkelaar in gesprek gaat met de omwonenden." De aanwezige omwonenden reageren hierop met een ietswat cynische lach. Eén van hen reageert: “De gemeente loopt als een hondje achter die projectontwikkelaar aan, omdat ze vooral blij zijn dat er gebouwd gaat worden.” Een ander vertelt dat er in een eerder stadium al contact is geweest met de projectontwikkelaar. Dat was in corona-tijd, en vond plaats via Zoom. Uit dit contact put deze vrouw weinig hoop. Nadat de stemmen geteld zijn, druipt een groot deel van het publiek af, als voetbalsupporters die met gebogen hoofden het stadion verlaten na een straffe nederlaag.
‘Minstens niet netjes’
De avond was hiermee echter niet voorbij. Na de Paradijspoort stonden er nog vier agendapunten die besproken moesten worden. De eerste van deze ging over de milieustraten van Avalex, waar je sinds kort moet betalen na een bepaald aantal bezoeken. Vervolgens werd er kort gesproken over de handhaving bij een bepaald type vergunning. Spannend werd het weer toen de vergadering kwam bij het onderwerp jeugdhulp. Vooral Jorrit Treffers van Volt zette zich in voor dit thema. Met meerdere moties probeerde hij ervoor te zorgen dat er meer ruimte komt voor ‘vaktherapie’, waar daar bij de jeugd noodzaak voor is. Eén van deze moties werd in eerste instantie ondersteund door GroenLinks en ChristenUnie. Nadat wethouder Gooijer toezei “een evaluatie te maken van het proces”, besloten deze partijen echter ‘hun logo’s er vanaf te halen'. Treffers was hier zichtbaar verbolgen over: “Ik heb concessies gedaan voor jullie. Ik vind het op zijn minst niet netjes wat er nu gebeurt.” Meer kon hij niet zeggen, want hiermee was zijn spreektijd op.
Verzoening
Ondanks deze hobbel op de weg ging de vergadering wel hard door naar een eendrachtig einde van de avond. Het laatste agendapunt was een motie met de titel ‘Delft niet door de helft’. Er zijn grote zorgen over het ‘gemeentefonds’. Dit is de pot met geld die het rijk beschikbaar stelt aan gemeenten. De laatste jaren zijn verschillende taken van het rijk overgeheveld naar gemeenten. Tegelijkertijd wordt er vanaf 2026 gekort op het gemeentefonds. Er zijn daardoor grote zorgen over de financiële haalbaarheid. Gerrit Jan Valk zegt namens het CDA: “Momenteel lopen er onderhandelingen voor een nieuw kabinet. Los van de mogelijke samenstelling van het kabinet — waar ik iets van vind — en de vorm van het kabinet, waar ik ook iets van vind, kan ik alleen maar hopen dat het nieuwe kabinet voldoende middelen ter beschikking stelt.” De voltallige raad schaart zich, ieder met eigen verwoording, achter deze boodschap aan de nieuwe regering, hoe die er ook uit zal zien.
