Flora Theater stopt ermee na 38 jaar: ‘Ben de strijd met gemeente zat’

De wat oudere Delftenaren kennen het Flora Theater aan het begin van de Verwersdijk ook nog wel als het vlooientheater of pornobioscoop. Maar als theater en feestlocatie heeft het ook veel goede tijden gekend. ‘’Alles wat beroemd is in Nederland heb ik binnen gehad, van cabaretiers tot jazzmuzikanten’’, vertelt Van Doeveren. ‘’Maar ook artiesten uit bijvoorbeeld Amerika of Canada. Voor mij was het hoogtepunt toch wel de komst van de groep ‘Yes’ uit Engeland, die toch echt iets voorstellen. Die speelden hier voor weinig omdat ze de plek gewoon zagen zitten.’’

‘’We vinden posters terug die ik heb bewaard en dan denk je: het is toch eigenlijk wel knap dat we hier al die beroemde muzikanten en toneelspelers hebben gehad terwijl we eigenlijk geen geld hadden’’, vertelt Aad. ‘’Maar ook mensen die hier kwamen trouwen of de geboorte van een baby komen vieren… er waren zoveel leuke dingen.’’

Van Doeveren en zijn vrouw Diana laten het nu allemaal achter zich. Naast dat hij te weinig tijd meer had voor zijn werk als beeldend kunstenaar, is de eigenaar klaar met de jarenlange strijd die hij met de gemeente voelt. ‘’We hebben nooit de waardering gekregen voor wat we hier deden en zijn voortdurend tegengewerkt om door te kunnen gaan als theater.’’

‘’De gemeente lette op elke decibel en bij één teveel of één minuut overschrijding, stond de politie al voor de deur om me te beboeten. En we hebben nooit één cent subsidie gekregen. Als we het aanvroegen, dan kregen we het niet. Ik heb er geen zin meer in’’, vervolgt hij. Waarom de strijd er nou precies is, weet Van Doeveren zelf ook niet helemaal. Hij zegt dat hij moeilijk contact met de gemeente kreeg.

De gemeente reageert hierop met dat zij de vastgestelde geluidsnormen op dezelfde wijze hanteren voor alle Delftse instellingen. Over de subsidie schrijft een woordvoerder: ‘’Iedere aanvraag voor subsidie wordt op basis van de geldende beleidsregels voor die betreffende subsidie beoordeeld. In het gemeentelijk systeem is geen subsidieaanvraag van het Flora Theater te vinden.’’

‘’Het is overigens niet zo dat er helemaal geen subsidie bij het Flora Theater terecht is gekomen’’, schrijft de woordvoerder. ‘’Indirect is dit wel gebeurd. Zo zijn er partijen geweest die een subsidie van de gemeente Delft hebben ontvangen om iets in het Flora Theater te organiseren. Aangezien wij in ieder geval nooit een subsidieaanvraag hebben ontvangen van het Floratheater kunnen wij ook niet goed plaatsen waar de negatieve gevoelens vandaan komen.’’

Ondertussen lopen Aad en zijn vrouw al weken druk door het pand om de enorme hoeveelheid spullen die verzameld zijn op deze 500 vierkante meter, in te pakken. Het grootste deel zal worden opgeslagen in een pakhuis in Delft dat hij heeft overgenomen.

Het pand is verkocht aan mensen die van de plek een luxe restaurant gaan maken, waar de live muziek niet helemaal verdwijnt, zo vertelt Van Doeveren. ‘’Ze willen er een balkon bij gaan maken en muzikanten op het toneel laten spelen. Na het eten kun je dan nog een heel klein beetje dansen.’’

De gemeente laat weten het jammer te vinden dat het theater, dat een bijzondere historie heeft in Delft, verdwijnt uit de stad. ‘’Wij hopen dat het programma dat nog in het Flora Theater plaatsvond elders in de stad onderdak kan vinden, zoals in Cultuurlab of in het Rietveld Theater.’’

Ook Van Doeveren zegt dat hij weggaat met pijn in zijn hart. ‘’Ik vind het heel jammer. Er zitten veel dingen in het pand die ik zelf gemaakt en ontworpen heb en ik kan moeilijk de deuren eruit slopen en meenemen. En er zit hier een akoestiek in het pand die zeldzaam is. Je weet niet wat er hier gaat gebeuren als ze alles gaan verbouwen. Maar je moet er op een gegeven moment een punt achter zetten en ik ben toch ook opgelucht dat ik eindelijk even tot rust kan komen.’’

Eind 19e eeuw zat er in het gebouw van het Flora Theater een meisjesschool. In de Tweede Wereldoorlog pikte de Duitse bezetter het theater in om er Duitse propagandafilms te draaien. Daarna werd het verkocht aan een ondernemer die er een ‘Witte Bioscoop’ van maakte, waar films werden gedraaid voor een christelijk publiek, waar geen geweld of andere prikkelende thema’s in zitten. Vanaf de jaren ‘60 draaiden vooral erotische films. Dit duurde tot midden jaren ’80 toen Van Doeveren het gebouw kocht.