Plannen voor Schieoevers dreigen te verzakken in ‘moeras van regelgeving’

Joost van der Sluis (SP) constateert: “Ik zie hier twee partijen die voor de rechter staan.” Hij ziet ‘mensen die elkaar niet vertrouwen, die elkaar niet spreken, die elkaar alleen als het echt niet anders kan stukken sturen’. En als er dan stukken onderling gedeeld worden, dan zijn er ‘heel korte tijden om met een antwoord te komen’. Dit laatste bleek in de vergadering van de gemeentecommissie 'Ruimte en verkeer’ van afgelopen donderdag. Mevrouw Wijffels laat een map zien met daarin het tweehonderd pagina’s tellende herstelbesluit: “Ik kreeg op 1 maart dit besluit en nu, op 14 maart, moeten we daar een gefundeerd oordeel over hebben.”

Wethouder Maaike Zwart reageert: “Voor dit definitieve herstelbesluit was er een voorlopig herstelbesluit, waarvoor wel geruime tijd was om te reageren. Dit definitieve herstelbesluit gaat nu de procedure van de Raad van State in en dan is het aan de rechter om te oordelen hoe zwaar de bezwaren wegen.” Zwart erkent hierbij dat het bedrijf van mevrouw Wijffels benadeeld wordt door het besluit: “In het bestemmingsplan hebben we bijna alle bedrijven kunnen faciliteren in hun huidige en te voorziene bedrijfsvoering, behalve Lijm en cultuur.” Over dit feit zegt ze later: “We hebben te maken met een complex dossier. Sommige keuzes zijn wrang voor de betrokken partijen, in dit geval Lijm en Cultuur. Dat daar emotie, verdriet en onzekerheid bij zit snap ik helemaal.”

Toch menen de wethouders dat het nodig is een besluit te nemen. Er liggen immers plannen voor het toevoegen van een grote hoeveelheid woningen in het noorden van de Schieoevers. Om dit waar te maken, is het nodig te komen tot een goedgekeurd bestemmingsplan. Brendan Analikwu (D66) verdedigt daarom de koers van het college: “Het is een vrij groot stuk waar we het nu over hebben. We hebben een bestemmingsplan vastgesteld van 1000 pagina’s. Nu weer een herstelbesluit van 200 pagina’s. Dat kan je niet allemaal tot je nemen, maar dat betekent niet dat je niets moet doen. Je kunt soms beter een slecht besluit nemen dan geen besluit, want door niets te doen laat je ook heel veel mensen in de steek.”

Deze woorden schieten in het verkeerde keelgat bij mevrouw Wijffels. Zij richt zich tot de heer Analikwu: “Het is heel makkelijk praten over een slecht besluit nemen, waarvan mensen de dupe zijn en een hele hoop kwijt raken. Meer dan alleen maar een baantje. Ik hoop dat u dit ook realiseert, wanneer u dit zegt.” Gevraagd door Omroep Delft, reageert de heer Analikwu later: “Ik had hier de context duidelijker moeten beschrijven. Wat ik bedoelde te zeggen is dat we besluitvaardig moeten blijven en dat we niet op onze handen kunnen gaan zitten. Als wij geen besluit nemen, kunnen we niet verder.”

Ondertussen hangt er een sfeer van onduidelijkheid rondom de procedure tot het bestemmingsplan. Mevrouw Wijffels vertelt: “Ik heb ervaring met één woordje in een besluit dat jaren van ellende oplevert, dus ik lees dit goed. Ik maak me heel erg zorgen over de mensen die hun eigen interpretatie gaan geven aan deze regels, omdat ze erg onduidelijk zijn.”

Deze zorg wordt gedeeld door veel van de aanwezige politici. Marcel Koelewijn (Hart voor Delft) zegt bijvoorbeeld: “Betrokken partijen komen niet meer door de diverse stukken heen.” Hij stelt daarom de vraag aan de wethouder: “Hoe laveert u door dit moeras van een dossier?”