Delftse fluitist Ronald Snijders werkt aan autobiografie en documentaire
Met zijn kenmerkende mix van jazz, funk, soul en traditionele Surinaamse stijlen als kaseko en kawina, is Ronald Snijders al decennialang een invloedrijke figuur in de Nederlandse en internationale muziekwereld. Geboren in Paramaribo en sinds 1970 woonachtig in Delft, blijft de fluitist, componist en etnomusicoloog zich vernieuwen. In het radioprogramma Delft Centraal vertelt hij over zijn nieuwste projecten: een autobiografie en een documentairefilm.
Naast muziek richt Snijders zich nu op het schrijven van zijn autobiografie. "Ik wil zelf de accenten aanbrengen. Niet omdat het dan per se beter wordt, maar omdat ik weet wat voor mij belangrijk is," legt hij uit. Het boek moet volgend jaar verschijnen. Snijders, die al eerder een biografie over zijn vader schreef, beschouwt zichzelf als schrijver én documentalist. "Er zijn exposities over mij geweest in Delft. Ik heb altijd alles gedocumenteerd."
Wat het boek bijzonder maakt, is zijn speelse aanpak: "Geen klassieke chronologie. Ik wil gekke lijstjes maken. Zoals: welke auto’s heb ik allemaal gehad? Een Simca, een Renault 4, nu een groene Polo… dat soort dingen dragen ook bij aan wie je bent."
Liefde voor Paramaribo én Delft
Paramaribo blijft een centrale plek in Snijders’ leven. "Misschien ga ik volgende maand weer. Maar met de verkiezingen in Suriname twijfel ik – ik ben daar bekend, en publiciteit kan dan snel politiek worden." Zijn verbondenheid met de stad blijkt ook uit zijn emotionele reactie op de recente brand in het historische centrum: "Die brand begon in het huis waar mijn gitarist Robby Alberga geboren is. Die buurt ligt zó dicht bij me. En vlakbij staat de Sint-Petrus-en-Paulusbasiliek – de grootste houten kathedraal van Zuid-Amerika. Als dat in vlammen op was gegaan, was het wereldnieuws geweest."
Toch is ook Delft, waar hij al meer dan vijftig jaar woont, even belangrijk. "De liefde voor Paramaribo en Delft vloeit in elkaar over," zegt hij. Met warme woorden spreekt hij over de Delftse burgemeester Marja van Bijsterveldt: "Een geweldige vrouw. Ik speel bij haar afscheid in de Nieuwe Kerk."
Traditie verbinden met nu
Naast het boek werkt Snijders aan een documentaire in samenwerking met de Rotterdamse filmmaker Bouba Dola. "Het moet geen overzicht van mijn hele leven worden – dat is te veel. Liever een paar onderwerpen goed uitgelicht." Snijders wil dat de film ook creatieve, muzikale momenten bevat. "Zoals een scène waarin ik kaseko speel die overvloeit in jazz of funk. Dat verbindt traditie met nu."
Hoewel er nog niet wordt gefilmd, zijn de plannen al concreet. Of hij zelf muziek zal componeren voor de film? "Dat zou zomaar kunnen. Ik weet vaak van tevoren niet precies wat er komt. Dat wil ik ook niet. Op locatie voel ik wat passend is. Dat is typisch voor mij – en voor improvisatie in muziek."
“Je bent een product van je omgeving”
Terugkijkend op zijn muzikale reis erkent Snijders dat zijn stijl geëvolueerd is. "Ik ben nog steeds dezelfde man, maar je verandert. Je omgeving vormt je. Zoals Bach klinkt als barok en Van Gogh schildert zoals hij doet – het is een product van de tijd. Zo is het ook met mij."
Hij verbindt die gedachte met grotere thema’s. "Zelfs racisme is iets dat je leert. Maar net zo goed kun je leren om elkaar lief te hebben. Alles begint bij bewustwording. Ik wil mezelf leren kennen en het goede in mij naar buiten brengen, in liefde."
