Scheidsrechter na hartstilstand: 'Ik zag die tunnel met lichtjes, ik ben dolblij dat ik nog leef'
'Ik kwam bij in de ambulance en ik zei: 'Joh, wat is de uitslag geworden?' De Haagse scheidsrechter Louis Wagner vertelt in de trainingsruimte aan de fysiotherapeut wat hij nog weet van het moment van zijn hartstilstand. Op het veld van Vitesse Delft zakte hij aan het begin van de wedstrijd in elkaar. Hij werd door spelers en omstanders gereanimeerd.
'Het fluitgebeuren is mijn lust en mijn leven, ik zit daar helemaal in', zegt Louis die al 49 jaar actief is in het amateurvoetbal tegen Omroep West. 'Ik had in de ambulance helemaal niet door dat ik naar het ziekenhuis ging en zes omleidingen zou krijgen.'
De dag begon zoals zoveel zaterdagen. Vroeg op met een ontbijtje en omkleden. Hij ging de wedstrijd Vitesse Delft 1 tegen Berkel 1 fluiten. 'Ik zag een hoop bekenden langs de lijn die zeiden: Louis, wat leuk dat je hier nog bent. Normaal gesproken ben je vaak buiten de stad, eindelijk ben je een keertje hier. We komen speciaal voor jou kijken.' De wedstrijd was vijf minuten bezig toen Louis' hart het begaf.
'Ik ben dolgelukkig dat ik hier nog zit', zegt Wagner zittend op een trainingstoestel. 'Ik ken mijn engelbewaarder. Ik zag die tunnel met al die lichtjes langs de kant. Tjonge jonge jonge', knikt hij dankbaar.
Ademen opa, ademen!
Fysiotherapeut Lars zet Louis op een fietstrainer en zet het niveau iets hoger. Het revalideren valt Louis zwaar. 'We waren met mijn kleinzoon op vakantie bij Toverland. Ik was de hele week benauwd joh', vertelt hij terwijl hij doortrapt op het fysioapparaat. 'Dan liep ik over heuveltjes naar de attracties en halverwege kreeg ik ademgebrek. Dat was niet jofel,' gaat hij verder tegen de fysiotherapeut. 'En dan hoor ik mijn kleinzoon: 'Adem, opa ademen!'
Louis maakt zijn zinnen niet meer af, hij raakt buiten adem. Hij wil te veel, te snel en moet rustiger aan doen van zijn therapeut. 'Let nou een beetje op jezelf', zegt de fysiotherapeut als hij hoort dat Louis afgelopen week na Toverland ook nog Bobbejaanland heeft bezocht met zijn familie. 'Ik moet eerlijk zeggen, ik houd me aan je vast', zegt Louis tegen Lars met emotie in zijn stem. Van Lars moet hij even zijn mond houden en in stilte doorfietsen.
Ik mis het fluiten
Louis heeft besloten een punt te zetten achter zijn passie als scheidsrechter. Dat doet hem pijn, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee. 'Ik mis het fluiten wel hoor. Volgend jaar zou ik het vijftig jaar doen. Binnen die vier lijnen heb je het voor het zeggen', zegt Louis terwijl zijn vingers aanhalingstekens in de lucht maken. 'Maar je weet tegenwoordig wat voor kort lontje ze hebben op het veld. Daar moet je met een geintje mee omgaan. Dat is moeilijk.'
Louis mag van de cardioloog geen risico's meer nemen. Hij blijft wel bij de KNVB als begeleider van jonge scheidsrechters. Het plan om aan de slag te gaan bij vierdeklasser Te Werve als teamleider van het eerste elftal, is van de baan. 'Ik ga het ze deze week vertellen', zegt Louis.
