Studentenhuis verdwijnt na 30 jaar: 1671 bierflesjes zoeken nieuw onderkomen

 

Ze zijn niet te missen: de 1671 lege bierflesjes die de muren van de gemeenschappelijke ruimte en naastgelegen gangen van het studentenhuis in de Nieuwe Schoolstraat bedekken. “Mensen blijven wel eens voor het raam van onze gemeenschappelijke ruimte staan om even naar binnen te gluren”, zegt bewoonster Eefje Eikelenboom. Of preciezer: voormalig bewoonster. Lorna te George is namelijk al opgedoekt. De eigenaar heeft het huis verkocht.

Alleen de gemeenschappelijke ruimte en de gangen ademen de sfeer van een studentenhuis: de muren zijn bedekt met het bruine, groene en transparante glas van alle lege flesjes. De vijf bijbehorende kamers zijn kaal, leeg en levenloos. Eefje bracht in juni haar laatste nacht door op een matrasje in een compleet lege kamer. De volgende dag trok ze de crèmekleurige voordeur voor de allerlaatste keer achter zich dicht. “Best een sentimenteel moment vanwege alle herinneringen. Mijn jaren daar vormen de kern van mijn studententijd.”

Lorna te George was een ‘ontzettend fijn huis’ zegt Eefje. Hecht met een familiegevoel, maar ook vrij en ongedwongen. Ze woonde op de zolderverdieping met in de kamer tegenover haar een huisgenootje. Achtereenvolgens de eerste Liza en de tweede Lisa. “We waren ‘de twee meiden op zolder’. Onze deuren stonden altijd open, we praatten continu met elkaar.” Met beiden heeft ze een band voor het leven.

Met andere huisgenoten ontbeet ze wanneer ze toevallig tegelijk opstonden, kon ze urenlang natafelen, luierde ze in de tuin of dronk ze gewoon een theetje. Ook de rest van het huis was hecht. “Je krijgt in een studentenhuis alles van elkaar mee. De goede dingen, maar ook de slechte dingen. Het is bijzonder hoe op die manier een band ontstaat.”

Haar huisbaas heeft de verkoop op een fijne manier afgehandeld, zegt ze. En al snel wisten Eefje en haar huisgenoten: die bierflesjesverzameling móet een nieuw onderdak krijgen. Het zou zonde zijn om iets weg te gooien waar haar voorgangers zoveel werk in hebben zitten. En dus ging ze met Lisa (de tweede) op zoek naar een nieuwe koper. Ze namen contact op met een biermuseum, plakten een verkoopbriefje op hun raam, speurden bierfora af en zetten de verzameling op Marktplaats. Tot nu toe zonder resultaat. “Je zou zeggen dat er wel een verzamelaar is die het wil hebben? Of een horecaondernemer? Want met deze flesjes heb je een instant bruine-café-look.”

Helemaal vruchteloos was hun zoektocht overigens niet. Eerste-generatie-bewoner Orio Kieboom zag het briefje hangen en nam contact met Eefje op. Of hij en drie van zijn toenmalige huisgenoten langs mochten komen voordat het huis zou verdwijnen. Zo geschiedde. Orio vond het ‘ongelooflijk dat de bierverzameling ongeschonden bijna dertig jaar studentenhuis is doorgekomen’. “Dat ze niet zijn beschadigd, dat niemand ze weg heeft gehaald. Bizar.”

Ook andere dingen herkende hij: de verfkleuren die hij en zijn huisgenoten hadden aangebracht zaten nog op de muren. Sommige tafels stonden er nog, een aantal bierviltjes waren hetzelfde en zelfs het wifi-wachtwoord bleek ongewijzigd. “Het wachtwoord was ‘Sjorsdekat’, naar onze inmiddels overleden huiskat. Eefje ontdekte tijdens ons bezoek pas waar het wachtwoord vandaan komt.”

De huisgenoten van Orio zijn de bierverzameling gestart. “We hadden een lambrisering en daar zetten we voor de gein wat lege flesjes op. Op een of andere manier is het idee ontstaan om daar mee door te gaan, maar het ging veel verder dan we ooit hadden gedacht.”

Het verzamelen pakten ze serieus aan. Om dubbele flesjes te voorkomen, hielden ze een Excelsheet bij. Daar staan nu dus 1671 bierflesjes op, inclusief naam, brouwerij, land van herkomst en alcoholpercentage. De meest opvallende naam? ‘A Bier voor Vader na het autowassen’. Er zitten biertjes uit Argentinië, Mongolië, Tahiti en Zimbabwe bij. Bijna vijfhonderd soorten zijn Nederlands. Het sterkste biertje bevat 15 procent alcohol. 0.0 zit er nauwelijks tussen, want de verzamelwoede is rond 2010 opgehouden, lang voordat de alcoholvrije variant aan een opmars begon. Saillant detail: alle flesjes hebben een kroonkurk. “Die maakten we tandje voor tandje los zodat ze na afloop weer op het flesje konden.”

De afgelopen tien jaar is de bierverzameling niet meer uitgebreid. Wel schoongehouden. Eerst minutieus, daarna ‘min of meer’. Eefje: “Toen ik er net kwam wonen, had ik een enorme schoonmaakfanaat als huisgenoot. Hij had een soort systeem bedacht met een touwtje en een propje om bij de houden welke rij flesjes als laatste was schoongemaakt. Als onderdeel van je huistaak moest je één rij flesjes afstoffen en vervolgens het propje verplaatsen. Later is dat verwaterd en spraken we af om gewoon een rijtje af te stoffen als we zagen dat ze vies waren.”

Eefje voelde zich in eerste instantie schuldig dat ze geen nieuwe eigenaar voor de flesjesverzameling had gevonden. Het bezoek van de oud-huisgenoten gaf haar rust. “Ze maakten duidelijk dat het niet het einde van de wereld is als de flesjes straks de glasbak in gaan.” Orio: “Ergens is het jammer als het zou verdwijnen, maar niet jammer genoeg om zelf een redpoging te starten. En ik hoef ze al helemaal niet in mijn huis te hebben.”